Budynek powstał w bliskiej odległości terenów rekreacyjnych, w części miasta nazywanej Ogrodami. Ponieważ był pierwszym tak wysokim budynkiem od strony ul. Żeromskiego. nie mógł nawiązywać do obecnego kontekstu, który miał się zmienić, a zamiast tego miał wskazywać kierunek dla przyszłej architektury.
Największym wyzwaniem było projektowanie przy jednej z głównych arterii miasta – ulicy Żeromskiego, której ruch powodował zwiększony hałas. Z tego powodu budynek od tej strony jest bardziej zabudowy, stanowi sam w sobie przegrodę akustyczną, a otwiera się w kierunku terenów zielonych. Proporcje od strony ulicy wizualnie poprawiono, za pomocą czterech ryzalitów, z których każdy ma proporcje odrębnego obiektu. Ich wykończenie z płytki ceglanej jest odniesieniem do znajdującej się po przeciwnej stronie zabytkowej szkoły, której elewacja jest także wykonana z takiego materiału.
Budynek łącznie ma wysokość 7 kondygnacji, pod którymi znajdują się dwa poziomy garażu. W całym obiekcie zmieszczono ponad 140 mieszkań, z których większość posiada balkon, taras lub ogród. To one wraz z ryzalitami tworzą najbardziej widoczne detale na elewacji, które dodatkowo podkreślono za pomocą białej blachy. Ten materiał przeplata się wszędzie w projekcie, zarówno w postaci elementów typowo funkcjonalnych jak obróbki blacharskie, po obszerny portal wejściowy z ażurowej blachy podświetlanej od środka. Od strony ulicy Żeromskiego wertykalne okna także otoczono wystającymi ramami, by pojawiający się na elewacji światłocień nadał więcej głębi.